Belevenis 7: Home sweet home

Toen we onze reis aan het plannen waren leek het zo onwerkelijk: vijf maanden reizen met de kinderen. Nu we weer vier maanden thuis zijn, voelt het weer zo onwerkelijk. Wanneer we terugdenken aan ons avontuur in Canada, dan moeten we onszelf even in onze arm knijpen. Is dit echt gebeurd? We hebben dit toch echt meegemaakt hè? Dit was geen droom toch?

Het voelt weldegelijk alsof het een dikke vette gave droom was. Zo eentje waarin we heerlijk de tijd aan onszelf hadden, niets moest, we deden enkel waar we zin in hadden en elke dag genoten we van natuurschoon en vergezichten.

Nu, vier maanden later, missen we het samenzijn, de vrijheid, het buitenleven, ons huisje op wielen. We lopen over van dankbaarheid. Dankbaar omdat we dit als gezinnetje hebben mogen beleven. Dankbaar dat we durfden door te zetten om onze droom werkelijkheid te maken. Maar ook dankbaar voor hetgeen we hier in Nederland hebben. We genieten hier van onze gezondheid, familie, vrienden en ons fijne huis in Breda.

Hier hebben we een mooie foto collage aan de muur hangen. Soms staan we ervoor en dan zegt Lola: “Mama, ik zou wel weer in Canada willen zijn.” Dan zeg ik: “Fijn was dat hè?” en vaak kijken we dan samen naar onze korte video-impressie van onze reis.

Inmiddels is Rob alweer ruim drie maanden aan het werk, went Lola aan het leven op school, praat Titus met steeds meer echte woorden en denkt Marlous actief na over een nieuwe lange reis over een paar jaar. Fijn dat we als gezin dat reizen hebben omarmt. Zo nu en dan worden we uitgenodigd door reiswebsites – die zich richten op reizen met kinderen – om over onze reizen te schrijven, zoals voor de Kleine globetrotter en Kids Love Travel.

Heel veel liefs van ons allemaal en tot een volgende reisblog!

If you can dream it, you can do it!