Quito

Belevenis 16 door Rob: Na Guatemala is Ecuador aan de beurt
Op 12 oktober jl. was het dan zover: na ongeveer een halfjaar vertoefd te hebben in Guatemala vertrokken we naar Zuid-Amerika, Ecuador om precies te zijn. We vlogen via Miami, want dat was goedkoper. Daarbij kwam dat ik nog nooit in Amerika was geweest, dus ik wilde koste wat kost een dikke vette hamburger eten bij “Wendy’s”. Jammer genoeg is dat er niet van gekomen, want we moesten ongeveer 2 uur wachten bij de douane. Daarna hadden we nog net tijd om met de bus een rondrit te maken in Miami Beach om vervolgens te moeten rennen om de aansluitende vlucht te kunnen halen. Kwestie van prioriteiten zullen we maar zeggen.

Tijdens de vlucht van Miami naar Quito zijn we getuigen geweest van een fantastische zonsondergang. Jammer dat er zo weinig mensen dit fantastische fenomeen weten te waarderen. Helaas zaten we aan de andere kant van het vliegtuig en het merendeel van de raampjes waren dicht… ongelofelijk!! Het bewegende beeld van de televisie bleek in veel gevallen belangrijker. Ach… we moeten accepteren dat niet iedereen net zo makkelijk gelukkig wordt van de kleine dingen in het leven wordt als wij.

In en rondom Quito hebben we veel leuke dingen gedaan. We begonnen met een stadswandeling op z’n Marlous-en-Rob’s. Dat wil zeggen ’s ochtends voor acht uur de deur uit en ’s avonds rond een uurtje of zes weer terug, met meer dan 20 kilometer in de benen. We zijn naar La Mitad del Mundo geweest. Het leuke daar is dat het officiële monument zo’n 240 meter te ver ten noorden van de evenaar staat. Dit komt omdat het punt 70 jaar geleden berekend is. Voor 70 jaar geleden hebben ze dat nog vrij nauwkeurig gedaan. Rondom het monument, waar we verder weinig aandacht aan hebben geschonken, waren leuke dingen te doen. In de ochtend zijn we naar de grootste krater van de wereld geweest met een diameter van maar liefst 4 kilometer. In deze krater, van de potentieel actieve vulkaan  “Pululahua”, wonen zo’n 150 mensen, geheel afgesloten van de buitenwereld. Ongelofelijk! ’s Middags zijn we naar het echte middelpunt van de aarde geweest. Naast het officiële monument hebben ze een aantal jaren geleden een interessant museum geopend, Intiñan genaamd. Dit museum beweert zich midden op de evenaar te bevinden en dit hebben we dan ook zelf proefondervindelijk bewezen. We hebben enkele proeven gedaan, die je alleen maar midden op de evenaar kunt doen. Wist je dat……

…. het kolkje water door een gootsteen op het noordelijk halfrond tegen de klok in draait?

…. hetzelfde kolkje water op het zuidelijk halfrond met de klok meedraait?

…. dit kolkje water midden op de evenaar niet bestaat?

…. wanneer je met je ogen dicht en je armen gespreid over de evenaar loopt je direct uit balans raakt, alsof je dronken bent?

…. je op de evenaar een gekookt ei op een spijker kunt zetten?

…. de zon op 21 maart en 23 september kaarsrecht op de evenaar staat?

Naast al deze bewijzen heeft mijn schatje ook bewezen dat ze een waardige kandidaat is om samen met Luuk en mij bergen te beklimmen in Oostenrijk. In Quito hebben we de TelefériQo genomen naar de berg “Cruz Loma”, vandaar zijn we naar de top “Rucu” (gelegen op 4698 meter) van de vulkaan “Pichincha” geklommen. Ze had het zwaar, maar zonder een kik te geven liep ze me gestaag achterna tot aan de top. Fantastisch gedaan schatje! Jammer dat we hier geen foto’s meer van hebben, want op de dag dat we Quito wilde verlaten om naar Cuenca te reizen met de bus, werd mijn rugzak gestolen. Hierin zat naast ons fototoestel ook onze laptop, zonnebril, zakmes, mp3-speler en al mijn Spaanse aantekeningen van het afgelopen halfjaar. Ongelofelijk dat dit ons heeft kunnen gebeuren. We voelden ons nog wel superieur onder de backpackers omdat we altijd zo goed op onze spullen pasten. Gelukkig zijn we geen geld, pasjes of paspoorten kwijtgeraakt. Een ding weten we zeker: busmaatschappij Flota Imbabura is zo corrupt als iets. Onze tas is namelijk meegenomen door één van de “zogenaamde” helpers. Wie laat er in hemelsnaam louche helpers toe in zijn bus op een afgesloten busterrein met een torenhoog hekwerk en twee bewapende bewakers?

Momenteel zijn we in Cuenca. Een leuke stad met mooie koloniale gebouwen. Morgen gaan we een wandeling maken in “Parque Nacional Cajas” en daarna trekken we door naar Vilcabamba, “El valle de la longevidad” (de vallei van het lange leven).

Groeten van Rob