Roel, Fransje, Rini en Henk-Jan op bezoek

Gastbelevenis 14: Zo trots als een pauw!
Van 13 september tot en met 28 september 2009 hebben wij (Roel en Fransje, Rini en Henk-Jan) een reis geboekt naar Guatemala bij het reisburo “Robbelous”. Het moment van schrijven is 30 september en hoewel we nog aan het recuperen zijn van de terugreis en al onze ervaringen en belevenissen en emoties aan het ordenen, willen we deze toch graag met de lezers van de site van Marlous en Rob delen. Het weerzien van Marlous en Rob was uiteraard emotioneel en zeer vreugdevol. Het programma dat we voorgeschoteld kregen, ging alle verwachtingen te boven. Niks vakantie, het was sjouwen van de ene naar de andere belevenis. Onze gidsen, begenadigd met vloeiend Spaans, zijn we hiervoor dan ook zeer dankbaar! Het doel van onze trip was vooral het weerzien met Marlous en Rob, maar daarnaast vooral ook hun werk dat ze voor de Stichting Los Niños hebben gedaan. Vrijwilligerswerk is ambitieus, lijkt mooi, maar wat hier gedaan wordt, is veel meer dan dat. Jezelf volledig wegcijferen en je proberen te verplaatsen in deze gemeenschap vraagt een instelling die menigeen niet kan opbrengen.Voor mensen als Ana-Maria, Virginie, Marlous, Rob en veel anderen die we daar ontmoet hebben, hebben we dan ook grote bewondering. We zijn er trots op dat ook onze kinderen hier bij horen. (“Je mag trots zijn op zo’n dochter en aanstaande schoonzoon”, zeiden Fransje en Roel tegen Rini en Henk-Jan). In het kader van hun project hebben we twee scholen bezocht. De eerste school lag in de bergen in Chimachoy. Het was geen gemakkelijke weg (letterlijk) om er te komen. Ook voor sommige leerlingen was het een lange weg, soms wel anderhalf uur lopen om op school te komen. Stiching Los Niños kwam hier een aantal computers brengen, heeft deze school gebouwd, betaalt een leerkracht en de onderhoudskosten. Daarnaast hebben ze een studiefonds opgericht om getalenteerde leerlingen door te kunnen laten leren. De ontvangst hier was zeer ontroerend, de hele ochtend hadden ze een feestprogramma voor ons in elkaar gezet. Hierin toonden de leerlingen op warme manier hun blijdschap. Ze dansten, zongen en speelden toneel. Het was een interactieve actie van de school, waarin ook de Nederlandse gasten moesten meedoen. We deden spontaan mee en Marlous organiseerde zelfs een polonaise. De ervaringen hier waren zo persoonlijk dat ze niet te beschrijven zijn.

De tweede school in Alotenango bezochten we pas aan het eind van onze tweede week. Aan deze school hadden Marlous en Rob hun sponsorgeld besteed. Een prachtig schoolgebouw met een mooie degelijke tegelvloer. In deze school hebben ze ook als lesassistenten gewerkt. Toen we aankwamen was het klasje van hen niet meer te houden door de echte juf. Of we maar gauw binnen wilden komen.We hadden voor beide scholen voor alle leerlingen pennen meegenomen en die werden in grote dank aanvaard. Ook Fransje en Rini werden bijna doodgeknuffeld. Het is een mooi schoolgebouw geworden, de kinderen willen haast niet meer naar huis. Ze krijgen hier eten (misschien het enige per dag). Thuis eten ze alleen maar pannensponsjes. Ik, Henk-Jan, noem deze maisbaksels (tortillas) maar zo. Ze hebben de jongens in de pot moeten leren piesen, handen wassen, tanden poetsen etc. Een rondleiding bracht ons ook nog in de “timmerwerkplaats”. Taller de carpinteria. Hier leerden de leerlingen handvaardigheid. Suzan Eleveld heeft dit opgezet. Deze timmerwerkplaats gaat in 2010 grondig verbeterd worden. Ik mocht zelfs even een figuurzaag hanteren. Als een echte leraar probeerde ik het goede voorbeeld te gegeven aan een van de leerlingen. Geweldig dat Stichting Los Niños dit, met behulp van sponsoren, heeft kunnen realiseren.

Ons eerste hotel “Quinta de las Flores” was zeer goed. Met zwembad, een prachtige bloemrijke tuin en een uitzicht op drie vulkanen, waarvan de “Fuego” nog actief was. We hebben zelfs de rode gloed eruit zien komen. Naast alle armoede toch ook nog luxe. Ons tweede hotel in Antigua, “Hostal San Nicolas” met moeder Iris, was ook grandioos. Haar prachtige binnenplaats en overdekte galerij waar we onze kamers hadden was erg knus en sfeervol. De feestdag “Día de la Independencia” werd in Antigua uitbundig gevierd. We hebben hiervan zeer genoten en ook de hele trip van alle restaurantjes waar we door onze gidsen naar toe zijn gebracht. De mensen zijn blij, vrolijk en vriendelijk.

Het bezoek aan het meer “Lago de Atitlán” was zeer bijzonder. Het is een van de mooiste meren van de wereld. Het meer, 18 km lang en 8 km breed, herbergt vele dorpjes die alleen maar per boot te bereiken zijn. Vanuit onze cottage hadden we een prachtig uitzicht over het meer. Een rondtocht langs het meer deed ons 6 dorpjes bezoeken. Opvallend was de armoede in deze nederzettingen. Nog opvallender was dat er meestal een redelijk mooi gebouw stond: een RK kerk. De macht van de kerk hier is veel groter dan we ooit gedacht hadden. De dames werden getooid met een mooie “Maya-hoofdband”. Ook brachten we een bezoek aan Chichicastenango, een kleurrijke plaats met een even kleurrijke markt.

De 8 uur durende busreis naar de nederzettingen van de Maya’s in Tikal was ruim de moeite waard. We verbleven hier in hotel “Peten” op het eiland Flores. De andere dag zijn we ook nog naar “Yaxha” geweest. Voor ons gevoel een nog mooiere impressie van de Maya-cultuur. Naast een aantal al blootgelegde tempels (veel zit nog verborgen onder zandheuvels die zwaar begroeid zijn) werden we in deze jungles geconfronteerd met brulapen, krokodillen, grote spinnen, prachtige vogels, vlinders etc. Dit hadden we beslist niet mogen missen. We hadden een enorm goede gids, aanbevolen door “Robbelous”. Roel, Marlous en Rob hebben op de laatste dag nog de indrukwekkende vulkaan “Pacaya” beklommen. Voor reisbureau “Robbelous” was het alweer de 3e keer dat ze deze vulkaan beklommen. Ook voor hen was het deze keer weer indrukwekkend. Het is ongelofelijk hoe verschillend de lavastromen altijd zijn.

We hebben vele markten bezocht, leuke dingen gekocht, geleerd van onze gidsen hoe je moet afdingen, (wij zouden ons hiervoor schamen), lieve en altijd vriendelijke mensen gezien. Ieder dorpje had haar eigen kleurrijke kleding motieven, teveel om allemaal op te noemen. We hebben ook mogen ervaren hoe het is om in het gastgezin (waar Marlous en Rob verbleven) te vertoeven. Ik heb er bewondering voor dat ze hier hebben kunnen wonen. Maar de vriendelijkheid van dit gezin maakt denk ik veel goed. Fransje heeft hier op Guatemalteekse wijze haar verjaardag mogen vieren. Ik denk dat ze dit nog lang zal heugen.

Al met al een trip om nooit te vergeten, vooral dankzij Marlous en Rob, die ons ook nog trakteerden op een onverwacht verlovingsfeestje. We verheugen ons nu al op hun bruiloft.

Marlous en Rob, hardstikke bedankt voor jullie goede zorgen voor ons en jullie werk daar. We wensen jullie nog een prachtige voortzetting van jullie wereldreis toe. Wij zijn trots op jullie!!!!!!!!!!!!!! Wij in Nederland zullen Stichting Los Niños zeker niet vergeten!

Heel veel liefs, Fransje, Roel, Rini en Henk-Jan