Vilcabamba, Baños, Latacunga en Reserva Cuyabeno

Belevenis 17: Vilcabamba, Riobamba, Baños, Latacunga en Reserva Cuyabeno

Gaan jullie er maar eens voor zitten, want dit gaat een lange belevenis worden… tsja het is niet anders. Voor de (tijdloze of beter prioriteitloze) onder jullie hebben we deze keer een korte versie geschreven.

Korte versie:

1. Nationaal Park Cajas is SCHITTEREND. We hebben er een hele dag gelopen en we zijn slechts een vrouw met haar kind en haar twee paarden tegengekomen. 2. Vilcabamba is TOP. We hebben hier heerlijk paardgereden op onmogelijk steile bergen, gewandeld en van fantastische en goedkope fullbody masages genoten. 3. Riobamba is SAAI, alleen de markt die daar op zaterdag plaatsvindt is zeer de moeite waard. Het is ons niet gelukt om met la Nariz del Diablo (een schijnbaar mooi treintraject) te reizen omdat de kaartjes uitverkocht zouden zijn. Van veel reizigers hoorden we dat de treinrit erg tegenviel, dus we zijn er niet rouwig om. 4. Baños is LEUK, maar een enorme toeristische trekpleister van Ecuador, waardoor we bedolven werden onder de Ecuadorianen die hun lang weekend juist daar kwamen vieren. Ontspannen relaxed badderen in de termale baden was er niet echt bij. Wel hebben we stoere fiets- en wandeltochten gemaakt. Het is ons nog niet gelukt om een wandeling te maken zonder te verdwalen, we zijn erg avontuurlijk ingesteld. 5. In en vanuit Latacunga IS VAN ALLES TE DOEN. We zijn naar een echte ouderwetse veemarkt geweest in Saquisilí. De weg terug was niet gaaf, helaas zijn we voor de tweede keer beroofd, waardoor we inmiddels onze vierde camera van onze reis hebben gekocht. Toch verdwijnen er elke keer opvallend weinig foto´s en vindt er tot op heden geen geweld plaats, vandaar dat we gewoon lekker verder genieten van het moois dat Ecuador te bieden heeft. Vanuit Latacunga hebben we de Cotopaxi vulkaan beklommen tot het ijs dat op zo´n 5200 meter eeuwig ligt. Deze tocht hebben we gedaan zonder gids, dat maakte het extra leuk. Ook hebben we ons in Latacunga bezat onder andere met de DJ van onze bruiloft en meerdere gezellige mensen tijdens het Mama Negra festival. 6. Het natuurreservaat Cuyabeno is STOER. Hier hebben we vijf dagen vertoeft in de prachtige Jungle. We hebben gekanoed tussen de kaaimannesten, gezwommen tussen de anacondas (die we helaas niet gespot hebben), levende mieren gegeten en vooral hebben we van de mooie kleuren, geuren en geluiden van de Jungle genoten.

Lange versie:

Nadat we in Cuenca alles geregeld hadden bij de politie in verband met onze beroving hebben we het Nationale Park Cajas bezocht. Een groot nationaal park, waar enkele wandelingen worden aangeboden die je zonder gids kunt lopen. Wij zijn voor route 3 gegaan, de langste natuurlijk, want we wilden wel achteraf het gevoel hebben gelopen te hebben. Gedurende de wandeling van zo´n 7 uur zijn we slechts één vrouw met haar kind en twee paarden tegengekomen. Heerlijk die rust in combinatie met dat prachtige uitzicht. Vervolgens zijn we naar Vilcabamba vertrokken. Vilcabamba ligt in een vallei in het zuiden van Ecuador en staat bekend om het lange leven dat de mensen daar doorgaans hebben. We verbleven in Hosteria Izhcayluma. Een mooie plek vanwaar je een schitterend uitzicht hebt over de vallei. Na een dag wandelen hebben we ons heerlijk laten verwennen met een full body massage. Naast wandelen hebben we ook paardgereden in de bergen. Ongelofelijk dat die beesten zo hoog kunnen klimmen. Spannend als het paard gaat galoperen op een riggel van slechts een halve meter breed. We dachten: die beesten doen dat dagelijks, dus we hoeven ons niet zo druk te maken. In Vilcabamba hadden we ons al verheugd op de treinrit La Nariz del Diablo (vanuit Riobamba), maar daarvoor moest je weken van te voren reserveren. Achteraf hoorden we van medereizigers dat er alleen maar Gringo´s in de trein zaten, dat de trein geen trein was maar een omgebouwde bus en dat op het dakzitten niet mogelijk was. Op zaterdag zijn we in Riobamba naar de markt geweest. Een hele wijk van wel 10 blokken was omgetoverd tot één grote aaneengesloten markt, waar je van exotisch fruit, schoenen, geroosterde cavias tot lieve kleine puppies kon kopen. Vroeger vervoerde men alles met een kar en een ezel. Tegenwoordig hebben ze grote bakfietsen waar de inheemse bevolking werkelijk alles opstapelt. Een prachtig schouwspel om als nieuwsgierige reizigers doorheen te dwalen. Eenmaal genoeg van Riobamba, wat niet heel moeilijk was afgezien van de markt, zijn we doorgereisd naar Baños (we sliepen in Hostal Plantas y Blanco, met keuken en restaurant boven op het dakterras). Wat we niet wisten, was dat de Ecuadorianen allemaal een lang weekend vrij hadden in verband met El Día de los Muertos. Waar Baños normaal gesproken een stadje is om ontspannend te relaxen in de termale baden die het te bieden heeft, was het een drukte van jewelste. Het bad dat we bezochten was net één grote mierenhoop, vol met allemaal vakantievierende Ecuadorianen. We hebben een mooie fietstocht gemaakt naar Puyo en hebben een mooie bergwandeling gemaakt. Tijdens deze wandeling zijn we nauwelijks mensen tegengekomen en het leek wel of de bergen helemaal van ons zelf waren. We zijn uiteraard wel weer verdwaald, want dat is iets wat wij heel goed kunnen. Vanuit Baños zijn we naar Latacunga gereden. Toen we hier aankwamen vroeg de hulp in het hostal waar we verbleven (Hostal Tiana) of we kwamen voor het festival Mama Negra. De Lonely Planet was hier niet heel duidelijk over, dus dit was voor ons een verrassing. Het hield wel in dat we voor de eerste keer gedurende onze reis voor één nacht in een dorm moesten slapen. Vanuit Latacunga zijn we op donderdag naar een echte ouderwetse veemarkt geweest in Saquisilí. De weg terug was niet gaaf, helaas zijn we voor de tweede keer beroofd, waardoor we inmiddels onze vierde camera van onze reis hebben gekocht. We zaten in de bus en Rob had de tas van Marlous met gelukkig alleen het fototoestel tussen zijn benen geklemd staan. Ongelofelijk hoe gehaaid de professionals hier te werk gaan. De tas hebben ze onder de stoel door opengesneden met een mes en de camera eruit gehaald. Onbegrijpelijk dat je hier niets van merkt, maar het is echt gebeurd. Toch verdwijnen er elke keer opvallend weinig foto´s en vindt er tot op heden geen geweld plaats, vandaar dat we gewoon lekker verder genieten van het moois dat Ecuador te bieden heeft. Op vrijdag hebben we de Cotopaxi vulkaan beklommen tot zo´n 5200 meter, waar de eeuwige sneeuw ligt. We hebben dit gedaan zonder gids, want die was te ziek om nog een stap te zetten. Achteraf was het maar goed dat de gids niet mee was gegaan. We hebben heerlijk in ons eigen tempo de vulkaan kunnen beklimmen en van de prachtige vergezichten kunnen genieten. De vulkaan is zo groot dat het steeds lijkt alsof je er bijna bent. Schijn bedriegt, we hebben er ongeveer 4 uur over gedaan om de sneeuw te bereiken. We beklommen de vulkaan vanaf de zuidkant. Deze kant is wat ongebruikelijk, waardoor we weer de enige waren aan deze kant van de vulkaan. Marlous wordt steeds beter in het beklimmen van bergen, dus dat beloofd alleen maar goeds voor in de toekomst. ´s Avonds hebben we biertjes gedronken in de lokale kroeg. Erg grappig om die kleine Ecuadoriaantjes te zien dansen. Zaterdag was het dan zover: Mama Negra! Op internet lazen we dat het festival bezocht was door maar liefst 80.000 duizend mensen. Jammer dat er zoveel zakkenrollers in de stad waren. De rits van Rob was minimaal 3x opengeritst en een groot aantal mede reizigers zijn bestolen (zelfs na ons advies om waardevolle spullen niet mee te nemen). Gelukkig hadden wij geen waardevolle spullen meer over om te stelen. Mama Negra is niet veel meer dan een grote gekke optocht, waarin Mama Negra´s gratis drank uitdelen en/of het publiek onderspugen met alcoholische dranken. Elke groep had een gespiest varken met daaromheen gespieste cavia´s. Overal in de stad werden alcoholische dranken verkocht en na een uurtje of 14.00 uur was nagenoeg iedereen dronken. Wij zijn met Sarah (Engelse dame), Stefan (een aardige Duitser die al snel naar huis ging nadat hij van zijn telefoon beroofd was), Carin (onze Zeeuwse DJ) en Frederieke (Angerloos trots met een onevenaarbare schaterlach) naar de optocht geweest. Na de optocht een aantal biertjes gedronken en vervolgens gedanst op Ecuadoriaanse muziek samen met normale, niet zakkenrollende, Ecuadorianen. Was een goed feest. Daarna nog meer biertjes gedronken en geregeld dat Carin onze DJ gaat worden op onze bruiloft (ze moet dit nog bevestigen, maar daar hebben wij wel vertrouwen in). Zondag met een kleine kater in de bus gestapt richting Reserva Cuyabeno in het noordoosten van Ecuador (we hebben geslapen in de Jamu lodge). Hier hebben we vijf dagen vertoeft in de prachtige Jungle. Vanwege het specifieke klimaat leven hier zeldzame beesten. Voor de natuurliefhebbers onder ons: we hebben onder andere de volgende beesten gespot: White fronted capuchine (aap), Montesaki (aap), Square monkey (aap), Black manttled tamarin (aap), Yellow handed titi (aap), Pigme mormorset (aap), Arapaina Giga (grote vis), Piraña (vis), Delphina Rosada, (dolfijn), Filo medusa (kikker), Hyla dae (kikker), Ruby dart poisoned (kikker), Amazonian Spiny Lobster (soort kreeft), Scorpion spider (spin), Yellow horn spider (spin), Wolf spider (spin), Emerald Boa (slang) en de Black Kaaiman (5 meter lang was ie!). Waar we wel naar gezocht hebben, maar helaas niet gevonden was de anaconda (slang van 7 meter lang), die rondom het meer leeft waarin we bijna elke avond tijdens de zonsondergang gingen zwemmen vanaf onze boot.

Dat was het weer voor deze keer. We verblijven naar verwachting nog een dikke week in Ecuador en dan zullen we de grens oversteken naar Colombia! Daar zal het vast een stuk veiliger zijn!

Lieve groeten, Marlous en Rob